God? Zoals Simeon en Anna eerder in de tempel in gesprek gaan ‘met allen die uitzagen naar
de bevrijding van Jeruzalem’. Zie ik er ook naar uit?
In dat woord ‘wie het waard is om de apostelen te ontvangen’ zit ook dat het niet een
opoffering moet zijn om het Woord en de dienaren van het Woord, de eredienst en het
sacrament te ontvangen, maar een voorrecht! Is het ‘we moeten weer naar de kerk’ of ‘we
mógen weer naar de kerk’. Is er honger? Zo groeit geloof, worden hongerigen toegerust,
ontstaan nieuwe kuddes en gemeentes en zo groeit wereldwijd de kerk, geheel volgens dit
plan en deze instructies van Jezus. En wie niet hongerig is of zich niet hongerig voelt,
ontvangt het niet, omdat het niet ontvangen kán worden.
Doelgericht en voortvarend gaan de apostelen op weg. Geen overbodige spullen meenemen.
Daar zit ook iets in van ‘verspil je tijd niet’: de kudde is immers ‘uitgeput en hulpeloos’. Er is
ook wel enige haast geboden. Het is immers Pinksteren geweest. U hoeft na Pinksteren niet
nog op iets naders te wachten. Met Pinksteren ga je aan het werk. Of niet.
Tussen redder en geredde – die in het water is gevallen - ontstaat een band. Tussen Jezus en
Zijn leerlingen, tussen Hem en de kerk, en tussen de leerlingen en hen die de leerlingen
ontvangen willen ontstaat ook een band. De band wordt hechter en hechter en zo worden
gemeentes gevormd. Je zou kunnen zeggen dat het een missionaire strategie is van Jezus.
Gemeenteopbouw. In verschillende huizen wordt gezaaid en de leerlingen blijven er zo lang
als nodig is en trekken daarna verder, in het vertrouwen dat het gezaaide in de toekomst
vrucht zal dragen.
Zodra een apostel een woord uitspreekt, dan gebeurt er ook echt iets. Hij/zij is immers
drager van de Geest, drager van het door Jezus verkondigde heil. Jezus geeft Zijn leerlingen,
de kerk, volmacht om in Zijn Naam te verkondigen, en dus is de vredegroet die uitgesproken
wordt als de apostel een huis binnengaat ook echt een vrede die ervaren kan worden. Zoals
nu mensen voor jou kunnen bidden en je Gods troost en liefde voelt binnenstromen en een
last van je schouders afvalt en je gerust de nacht kunt ingaan en kunt slapen. Wonderlijk hoe
het in ons kan werken!
Maar als de groet en het woord van de apostelen niet beantwoord wordt in dat huis,
hoezeer dat wel verwacht werd, want er was immers onderzoek verricht door de apostelen,
dan keert de groet, de zegen en het woord tot de apostelen terug. Het ketst af op de ander,
zou je kunnen zeggen. Er is geen ontvankelijkheid. Wie niet wil horen, zal ook niet horen.
Wie niet wil ontvangen, zal ook niet ontvangen. God dringt wel aan, en dringend is het
Evangelie, maar God dwingt niemand.
Jezus is niet zomaar verschenen. Zijn komst is heerlijk, mooi, vrolijk, een feest! Maar Zijn
komst houdt ook lijden in, en een offer, zelfs vijandschap. Als Jezus komt dan verandert er
wat. Het ligt aan de ontvanger hoe hij/zij Jezus ontvangt, aan uw toestand dus. Bent u
bevrijd, vier dan het feest mee van bevrijding. Maar bent u ‘uitgeput en hulpeloos’, zie dan
het offer en lijden van Jezus aan en word deel van Zijn lijden, zodat u door Hem
meegenomen kunt worden door Zijn lijden heen naar Zijn overwinning op het lijden. Beeld
daarvan is dit Heilig Avondmaal. Dit oogt gering, maar is alles en kan ook in uw leven, in jouw
lijden álles gaan betekenen. Als u het ontvangt zoals het zich aandient. Bent u bereid, om te
ontvangen en zo te overwinnen wat u ‘uitgeput en hulpeloos’ maakt; of misschien om bij te
dragen aan wat de ánder ‘uitgeput en hulpeloos’ maakt, door het offer te ontvangen óf het
offer te schenken, waardoor iets veranderen kan in jouzelf of in de ander en waardoor de
kerk op aarde groeit en de bevrijding van Jeruzalem dichterbij komt? Amen.